Combinatie: Alcohol & Anti-epileptica
Alcohol wordt net als de meeste anti-epileptica afgebroken in de lever. Ze worden hier omgezet in stoffen die het lichaam makkelijker kan verwijderen via de nieren. Terwijl de lever bezig is met het afbreken van alcohol, loopt het verwerken van de medicijnen vertraging op. Hierdoor is de dosis van het medicijn in het bloed te hoog. Dit vergroot de kans op bijwerkingen zoals slaperigheid, moeheid en stemmingswisselingen.
Vooral bij carbamazepine (Tegretol®), fenytoïne (Diphantoïne®), primidon (Mysoline®), valproïnezuur (Depakine®, Orfiril® en Propymal®), en fenobarbital is dit het geval.
Chronisch overmatig alcoholgebruik heeft juist het tegenovergestelde effect op de hoeveelheid anti-epileptica in het lichaam. Als het lichaam vaak alcohol binnen krijgt, past de lever zich aan om grotere hoeveelheden hiervan te kunnen verwerken. In de lever wordt een enzymsysteem gestimuleerd waardoor je alcohol sneller afbreekt. Het gevolg is dat ook de anti-epileptica sneller worden afgebroken, waardoor ze sneller het lichaam verlaten en dus minder lang werkzaam zijn.
Overmatig alcoholgebruik in combinatie met anti-epileptica is gevaarlijk. Het wordt daarom sterk afgeraden.
Voor chronische alcoholgebruikers geldt dat onthouding van alcohol epileptische aanvallen kan uitlokken.
Stoppen met drinken neemt de dempende werking van alcohol op het centrale zenuwstelsel weg. Het weghalen van deze rem kan epileptische aanvallen veroorzaken bij mensen die hier gevoelig voor zijn. Ondanks deze nadelige gevolgen hebben meerdere onderzoeken ook aangetoond dat sociaal drinkgedrag (1 à 2 glazen per gelegenheid) geen tot weinig effect heeft op de werking van anti-epileptica. Een drankje op zijn tijd wordt dus niet afgeraden, maar voorzichtigheid is wel geboden.